Нашата доба е настојчива, повремена, дури и очајна, во обидот да го спроведе концептот на светски поредок. Хаосот почнува да се заканува како никогаш претходно со ширење на оружјето за масовно уништување, со распаѓање на државите, уништување на животната средина, вршењето геноцидни дела, а новите технологии се закануваат да го исфрлат
конфликтот надвор од човечка контрола и разбирање.
Новите методи на комуникација и на пристап до информациите ги соединија регионите како никогаш досега и ги проширија глобално димензиите на случувањата – но на начин на кој го инхибираат размислувањето, барајќи од лидерите да реагираат на моменталните случувања изразувајќи се во форма на слогани. Дали се соочуваме со период во кој иднината ќе ја одредуваат сили надвор од какви било ограничувања на некој поредок?