Враќајќи се во Санкт Петербург од швајцарски санаториум, нежниот и наивен епилептичен кнез Мишкин – познат како „идиот“ – оди во посета на својот далечен роднина генерал Епанчин и продолжува да го шармира генералот и неговото семејство. Но, животот му се исполнува со превирања кога случајно ќе види фотографија од убавата Настасја Филиповна. Целосно обземен од неа, тој наскоро запаѓа во љубовен триаголник и е вовлечен во мрежа од уцени, предавство и, на крајот, убиство. Во ликот на кнезот Мишкин, Достоевски ја прикажува чистотата на „навистина убава душа“ и ги истражува опасностите со кои се соочува невиноста и добрината во еден расипан свет.